Choroba pełnego portfela i niespełnienia życiowego

Często rodzice próbując zrekompensować swoje życiowe niepowodzenia wywierają presję osiągania sukcesów przez swoje dzieci. Dziecko im bardziej podobne do ojca czy matki , silniejsza presja z jego strony. 

Rodzic staję się "natrętny" i zapisuje dziecko na tysiąc zajęć dodatkowych w celu rzekomego "zainwestowania w jego przyszłe życie " . Coraz to częściej słychać , że odbierając dziecko ze szkoły  zawożone jest odrazu na języki obce , gry na pianinie,gitarze ,basen itd. Dziecko po powrocie do domu , odrabia lekcje , ma godzinę telewizorni i do łóżka , bo od rana czeka go znów napięty grafik dnia . Dziecko kiedy jest małe , nie ma prawa głosu  oczywiście robi wszystko co chcą rodzice  bo cóż innego mu pozostaje . Nie biega po podwórku z innymi dziećmi , nie bawi się w chowanego ani berka , bo musi zrobić lekcję na angielski .

Rodzice są dumni  , zachwalają się swoimi dziećmi wśród znajomych , nie pytając czy ono jest szczęśliwe . Realizuje cały plan jaki ma narzucony z góry ,do czasu kiedy sam nie potraf urozmaicić sobie jakoś czasu wolnego . Niekiedy bunt młodych ludzi , odtrąca od nich rodziców . Bunt do zajęć niechcianych , prowadzi do kłótni i nieprzyjemnej atmosfery w domu , a nawet do tragedii .

Niestety , istnieją tacy rodzice . Nie wiem skąd się biorą i co gości w ich głowie .

Chorują na pełny portfel i swoje chore niespełnione ambicje . 

Jak mówią specjaliści,  rodzice nie robią tego dla świetlanej przyszłości swoich dzieci , a dla spełnienia własnych niezrealizowanych pasji.. 

Presja wywierana na naszych malcach jest tym silniejsza im większe podobieństwo do nas samych . Traktujemy jego życie jako "nasze dawne " i nie zwracamy uwagi na to , że jest to odrębna istota przed  która drzwi w przyszłość stoją otworem . 

Moi rodzice zawsze mówili  żebym rozwijała to co zakiełkuje w mojej głowie .. Raz chciałam być architektem,  a innego miesiąca już malować obrazy . Od zawsze jednak aparat w ręku uszczęśliwiał mnie do granic możliwości. Planowana przyszłość w tym kierunku jednak odsunęła się na dalszy plan, ze względów osobistych . Nie zostałam znanym fotografem , ani żadnym  . Robię to dla siebie i znajomych , bo lubię. 

Wczoraj miałam przyjemność ( jeśli można to tak nazwać) być świadkiem sytuacji , której do końca nie jestem w stanie zrozumieć. Matka , basen  dziecko  . Domyślacie się o co chodzi ? 

Na basen , na który chodzimy z Filipkiem to w Alcarras , codziennie przychodzą dzieci w różnym wieku na szkołę pływania . Chłopiec , na moje oko 5/6 lat , uciekający od basenu na koc z okropnym płaczem , który słyszeli wszyscy . Ratownik , co chwilkę po niego przychodził i próbował go zabrać do wody , a matka nie zostawała dłużna  . W końcu stało się ! Mamuśka wzięła dziecko do wody , a ratownik  dał mu makaron pod pachy . Wszyscy szczęśliwi , matka siedząca na kocyku  rozmawiająca przez telefon ,a dziecko ryczące w wodze . Porażka XXI w . 

Wiecie ,co ja myślę na ten temat ? Uważam , że chore jest to , że na siłę wkładali do wody dziecko , kiedy ono płakało tam  wniebogłosy . Dziecko zrażone do wody , nigdy nie będzie w niej szczęśliwe i wcale nie sprawdza się tu powiedzenie " jak nie umiesz pływać , to najlepiej skoczyć na głęboką wodę .

Co wy myślicie na temat przekładania swoich marzeń na dzieci ? 

Dla Was jest to normalne , że dziecko ma jeździć konno , bo my kiedyś chcieliśmy , a rodziców nie było na to stać ? 

Nie spełniłam swoich marzeń- skoro ja nie mogłam to dziecko może...